Een wasknijper in de cockpit: Safety II

Vliegen in dichte mist. Een belevenis op zich. En als de piloot een wasknijper tevoorschijn haalt, krijg ik het toch even benauwd. Druppeltjes zweet beginnen te veranderen in straaltjes die over mijn rug lopen. Meent hij dit? Ik wist even niet waar ik moest kijken. Hangt mijn leven en die van 183 passagiers nou echt af van een doodgewone huis-tuin-en-keuken-wasknijper? Het begon allemaal op een vroege ochtend op Schiphol.

Ik meldde mij netjes op tijd, rond 04:00 uur, op het vliegveld. Zoals de piloot met wie ik meevloog zei: "welkom in de echte wereld van vliegend personeel". Ik kreeg de kans om een keer mee te vliegen in de cockpit. Ik liep naar de incheckbalie en de stewardess wist mijn naam al. Niet per se opvallend, maar vervolgens zei ze: "u bent de enige passagier op de vlucht".

Dit was de laatste vlucht van het seizoen naar een 'baby-eiland'. Een zonnig eiland voor ouders met kleine kinderen. Ze gingen dus alleen mensen ophalen. De vlucht kwam dan ook speciaal voor mij naar de gate. Het personeel nam plaats op de passagiersstoelen en ik mocht plaatsnemen op de zogenoemde jump seat. Dat is een soort klapstoel, net iets achter en tussen de piloten in.

De heengaande vlucht was al...